قرص تقویت حافظه جینکوگل گل دارو - 30 عددی

قرص تقویت حافظه جینکوگل گل دارو، یکی از محصولات دارویی است که حاوی عصاره‌ی گیاه جینکو بیلوبا می‌باشد. این گیاه از طریق افزایش جریان خون به مغز، می‌تواند به بهبود حافظه، تمرکز، یادگیری و استفاده از انرژی مغزی کمک کند. 

قرص تقویت حافظه جینکوگل گل دارو در درمان برخی اختلالات مغزی مانند آلزایمر، کم شدن حافظه، اختلالات خلقی، اختلالات ادراکی، درد سر، وزوز گوش، سرگیجه، افسردگی، اضطراب و خستگی هم به کار می‌رود. مغز، اعصاب و روان ساختار پیچیده ای است که برای درمان آن نیازمند داروهای تخصصی هستیم.

ویژگی های قرص تقویت حافظه جینکوگل گل دارو

• کاهش و بهبود اختلالات حافظه و اختلالات ادراکی
• کاهش و بهبود سرگیجه و وزوز گوش
• کاهش و بهبود خستگی، سردرد، افسردگی و اضطراب 
• کاهش و بهبود اختلالات به علت محدودیت گردش خون مغزی
• کاهش و بهبود اختلالات عروقی و آلزایمر 

چطور مصرف کنیم

• به صورت روزانه سه مرتبه و هر مرتبه یک تا دو قرص جینکوگل را با کمی آب میل کنید.

لطفا دقت کنید

• مصرف قرص جینکوگل را قبل از عمل جراحی قطع کنید، زیرا ممکن است خونریزی افزایش پیدا کند.
• افرادی که بیماری های قلبی دارند و داروهای خاص مانند آسپرین، کلوپیدوگرل، دیپریدامول، هپارین، وارفارین و یا تیکلوپیدین مصرف می کنند، به هیچ عنوان قرص جینکوگل را مصرف نکنند.
• افرادی که با داروهای ضد انعقاد یا ضد پلاکتی تحت درمان هستند، مصرف  قرص جینکوگل با احتیاط و مشورت پزشک صورت گیرد.

عوارض جانبی

• مصرف قرص تقویت حافظه جینکوگل گل دارو در برخی افراد ممکن است باعث بروز عوارض جانبی شود. برخی از عوارض جانبی شایع شامل سردرد، گیجی، خواب‌آلودگی، افزایش تعریق، مشکلات گوارشی مانند تهوع و استفراغ، دردهای عضلانی و مفصلی، آلرژی و خارش در پوست است. 
• عوارض جانبی جدی‌تری نیز ممکن است رخ دهد از جمله خونریزی‌های داخلی، افزایش فشار خون، سمیت کبدی، تشنج، به‌هنگام شدن قلب و افت فشار خون. با این حال، باید تاکید کرد که این عوارض جانبی نسبک و غالباً نادر هستند و اغلب در صورت رعایت مقدار مصرف توصیه شده توسط پزشک و داروساز و پیگیری بیماری‌های زمینه‌ای کمتر رخ می‌دهند.
• در صورت بروز هرگونه علائم ناخوشایند، به پزشک خود اطلاع دهید. همچنین، در صورت بروز علائم جانبی جدی مانند خونریزی، تشنج یا افت فشار خون، باید به سرعت به پزشک خود مراجعه کنید.

سوالات متداول

آلزایمر چیست؟

آلزایمر یک بیماری عصبی و پیشرونده است که با تضعیف حافظه، تمرکز و فعالیت‌های روزمره شخص همراه است. این بیماری معمولاً در سالمندان بیشتر دیده می‌شود اما در برخی موارد ممکن است در سنین جوانی هم ظاهر شود. 

آلزایمر باعث تخریب ویژگی‌های اصلی مغز مانند سلول‌های عصبی و ارتباطات بین آنها می‌شود. این بیماری معمولاً با نشانه‌هایی همچون فراموشی، مشکل در حفظ اطلاعات جدید، عدم توانایی در انجام فعالیت‌های روزمره، گیجی، افسردگی، تغییر در رفتار و شخصیت، مشکلات در گفتار و زبان و نواحی دیگری از مغز که برای کنترل حرکات بدنی و فرامین حرکتی مسئول هستند همراه است.

چگونه آلزایمر را تشخیص دهیم؟

تشخیص آلزایمر برای پزشکان و متخصصان بهداشتی چالشی است. برای تشخیص آلزایمر، پزشکان از چندین روش استفاده می‌کنند، از جمله:

• پزشک ممکن است به بیمار و خانواده‌اش سوالاتی در مورد علائم، سابقه پزشکی و همچنین هرگونه تاریخچه خانوادگی از بیماری‌های عصبی مرتبط با آلزایمر بپرسد.
• ارزیابی عملکرد شناختی: پزشک ممکن است از بیمار تست‌هایی از جمله تست حافظه، تست توجه و تست‌های شناختی دیگر بگیرد.
• انجام آزمایش‌های تصویربرداری مغزی: انجام آزمایش‌های تصویربرداری مغزی مانند MRI و CT Scan ممکن است به پزشک کمک کند تا تغییراتی در مغز شناسایی کند که ممکن است نشان دهنده آلزایمر باشند.
• انجام آزمایش‌های خونی ممکن است به پزشک کمک کند تا علل دیگری که ممکن است باعث علائمی شبیه به آلزایمر شوند را بررسی کند.
• در هر صورت، تشخیص آلزایمر همیشه توسط یک پزشک متخصص و بر اساس بررسی‌ها و مطالعات متعدد انجام می‌شود. بهترین راه برای تشخیص آلزایمر، مراجعه به یک پزشک متخصص نورولوژی یا روانپزشک است که با استفاده از تست‌های مختلف و تصاویر برداری مغزی، می‌تواند بیماری را تشخیص دهد.

آیا آلزایمر درمان دارد؟

بله، در حال حاضر درمان‌هایی برای کنترل آلزایمر وجود دارد. در حالی که هیچ درمانی برای بهبود کامل آلزایمر وجود ندارد، درمان‌های مختلفی برای کنترل علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران وجود دارد. در ادامه، برخی از درمان‌های موجود برای کنترل آلزایمر ذکر می‌شود:

• برخی داروها می‌توانند به کاهش علائم بیماری مانند فراموشی، اضطراب و تحریک‌پذیری کمک کنند. 
• درمان‌های غیردارویی شامل روش‌های روان‌درمانی مانند رفتار درمانی، موسیقی‌درمانی، هنر درمانی و فعالیت‌های فیزیکی مانند فعالیت‌های ورزشی و تمرینات شناختی می‌شوند.
• تغذیه مناسب می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران آلزایمر کمک کند. مصرف مواد غذایی سالم مانند میوه‌ها، سبزیجات، ماهی و غلات می‌تواند بهبود حافظه و عملکرد شناختی بیماران را بهبود بخشد.
• پشتیبانی خانوادگی و مراقبت از بیماران آلزایمر می‌تواند بهبود کیفیت زندگی آن‌ها کمک کند. خانواده‌ها و مراقبین می‌توانند با ارائه حمایت و مراقبت، بهبود حافظه و کاهش علائم بیماری را تسهیل کنند.
• درمان بیماری‌هایی مانند فشارخون بالا، دیابت و اختلالات خواب می‌تواند به کاهش خطر بروز آلزایمر کمک کند.
• همچنین، تحقیقاتی در حال انجام است که در حال بررسی اثرات درمان‌های جدید برای کنترل آلزایمر هستند، از جمله داروهای جدید، درمان‌های نوروپروتکتیو، درمان‌های گیاهی و درمان‌های مبتنی بر فناوری راهبردی مانند سیستم‌های تحریک عصبی عمیق. با این حال، هنوز هیچ درمانی برای بهبود کامل آلزایمر وجود ندارد و درمان‌های موجود بیشتر کمک به کنترل علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران هستند.

چطور از آلزایمر جلوگیری کنیم؟

متاسفانه، هیچ راهی برای جلوگیری قطعی از بروز آلزایمر وجود ندارد، زیرا عوامل مختلفی مانند ژنتیک، سن، سابقه پزشکی و شرایط محیطی می‌توانند نقشی در بروز این بیماری داشته باشند. با این حال، برخی از اقدامات می‌توانند به تاخیر ابتلا به آلزایمر کمک کنند:

• سلامتی بدنی و روانی خود را حفظ کنید. این شامل تغذیه سالم، ورزش منظم، خواب کافی و کاهش استرس است.
• فعالیت‌های شناختی مانند حل مسائل، خواندن کتاب، دیدن فیلم یا بازی کردن بازی‌های شطرنج و پازل می‌تواند به حفظ عملکرد مغز کمک کند. 
• فعالیت‌های اجتماعی مانند مراجعه به کتابخانه، شرکت در کلاس‌های آموزشی، رفتن به مراکز اجتماعی و دیدن دوستان و خانواده می‌تواند به حفظ سلامت روان و افزایش فعالیت شناختی کمک کند. 
• مدیریت بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا، دیابت و اختلالات خواب می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به آلزایمر کمک کند. 
• با پزشک خود همکاری کنید و در صورت بروز هرگونه نشانه‌هایی شبیه به آلزایمر، به سرعت به پزشک خود مراجعه کنید.
• ضربه به سر می‌تواند خطر بروز آلزایمر را افزایش دهد. به همین دلیل، دور از خطر بودن در ترافیک و دور از محیط‌های خطرناکی مانند محل ساختمان‌های در حال ساخت و راه‌های بسیار شلوغ و ترافیکی استفاده کنید.
• استرس مداوم می‌تواند به کاهش عملکرد شناختی و افزایش خطر بروز آلزایمر منجر شود. بنابراین، روش‌های مختلفی مانند مدیتیشن، یوگا، تمرین تنفسی و روش‌های تأملی می‌توانند به کاهش استرس کمک کنند.