چسب زخم بستر کامفیل کلوپلاست 10*10
کامفیل یک نوع پانسمان است که از ذرات سلولزی جاذب رطوبت به نام CMC تشکیل شده است. ذرات سلولزی داخل توده الاستیک و چسبنده قرار دارند. از این رو زمانی که چسب روی زخم قرار میگیرد، ذرات CMC با زخم تماس پیدا می کنند و یک ماده ی ژلی به رنگ شیری تشکیل میدهند که با مرور زمان زخم را پوشش میدهد. با تشکیل این ژل در بستر زخم، محیط مناسبی برای درمان مرطوب زخم به وجود میآید. از ویژگی های دیگر این ژل ترمیم کننده پوست، محافظت از انتهای آزاد عصب و بافت گرانولاسیون است که باعث کاهش درد بیمار میشود. نام "کامفیل" نیز از همین خاصیت آن گرفته شده است.
حضور آلژینات کلسیم به میزان 7 درصد در کامفیل مربعی، به جز افزایش ظرفیت جذب اگزودا، باعث ایجاد چسبندگی و قوام بیشتری در ژل تشکیل شده میشود و از بروز خیس خوردگی پوست جلوگیری میکند. سطح خارجی این چسب یک لایه نیمه تراوا دارد که همه جای آن را پوشانده است. این لایه با تبخیر رطوبت و عبور جریان اکسیژندر بهبود زخم موثر است ولی نسبت به میکروارگانیسمها غیر قابل نفوذ می باشد. این لایه به عنوان "لایه هوشمند" شناخته میشود زیرا منافذ بسیار ریز آن بر اساس میزان اگزودا و رطوبت بستر زخم تنگ یا گشاد میشوند و نسبت تبخیر را تنظیم میکنند. به این ترتیب، در صورت وجود بیشتر اگزودا، سرعت تبخیر نیز افزایش مییابد و برعکس.
سطح خارجی کامفیل مربعی برای آب غیر نفوذ است و بیمار میتواند دوش بگیرد. این سطح صاف و ضدآب بوده و در صورت تماس با ادرار و مدفوع قابل پاک شدن است. ژل شیری رنگ که در زیر کامفیل مربعی تشکیل میشود، مانند یک راهنما، زمان تعویض پانسمان را نشان میدهد. پانسمان باید تنها زمانی تعویض شود که ژل شیری به نزدیکی لبههای پانسمان برسد و پانسمان اشباع شده باشد.
هنگام تعویض پانسمان، ژلی که در زیر آن تشکیل شده است به صورت یکپارچه و چسبیده با سطح پانسمان برداشته میشود و بقایایی روی زخم باقی نمیماند، بنابراین شستشوی زخم بسیار ساده و راحت خواهد بود.
زمان تعویض چسب زخم بستر کامفیل به میزان ژل شیری رنگ بستگی دارد. زمانی که ژل به لبههای چسب رسید، باید آن را عوض کنید.
اصولا حداقل دو روز و حداکثر 7 روز تا تعویض چسب زخم زمان میبرد.
ابتدا لبههای چسب زخم بستر را آزاد کنید و بعد به سمت مرکز چسب پیش بروید.
کامفیل مربعی را باید با ابعادی که بیشتر از اندازه زخم باشد، برش دهید.
کامفیل یک نوع پانسمان است که برای درمان برخی از انواع زخم، مانند زخمهای سطحی و کوچک مناسب است. همچنین کامفیل برای زخمهایی که در مراحل بهبودی هستند و مرطوب هستند، مناسب است.
این نوع پانسمان برای زخمهایی که خشک و پوستی هستند، مناسب نیست. همچنین در مواردی مانند زخمهای عمیق، گسترده، عفونی و یا زخمهایی که نیاز به بستری شدن دارند، کامفیل ممکن است مناسب نباشد و باید از روشهای درمانی دیگر استفاده کرد. بنابراین، برای درمان هر نوع زخم، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا روش درمانی مناسب برای شما تعیین شود.
برای مراقبت از زخم بستری، باید از پانسمانهای مناسب استفاده کنید. پانسمانهایی که برای بستر زخمی استفاده میشوند باید قابلیت جذب رطوبت را داشته باشند، بیمار راحتی در حرکت داشته باشد و در عین حال باعث حفظ تمیز و خشکی زخم شوند. همچنین، این پانسمانها باید به صورت مرتب تعویض شوند و تحت نظارت پزشک قرار گیرند تا بهبود زخم ایجاد شود.
پانسمانهای مختلفی برای بستر زخمی وجود دارد، از جمله پانسمانهای آلژینات، هیدروژل، فوم، سیلیکون و غیره. هر نوع پانسمان برای زخم خاصی مناسب است و بیمار باید با راهنمایی پزشک درمانکننده خود، پانسمان مناسب را برای بستر زخمی خود انتخاب کند.
همچنین، ممکن است نیاز به تغییر وضعیت بدن بیمار برای کاهش فشار و تحریک بستر زخمی داشته باشد. برای مثال، برای بیمارانی که به شدت بستری هستند، ممکن است نیاز به تغییر موقعیت بدن در فواصل زمانی منظم داشته باشند.
در کنار استفاده از پانسمانهای مناسب، بیمار باید تغذیه سالم و متنوعی داشته باشد و از مصرف مواد مخدر و الکل خودداری کند، زیرا این موارد میتوانند به بهبود زخم بستری کمک نکنند و باعث تأخیر در بهبود آن شوند.
مدت زمان بهبود زخم بستری بسیار متفاوت است و به عوامل مختلفی مانند عمق و اندازه زخم، وضعیت سلامتی بیمار، نوع درمان و مراقبت های انجام شده، و استفاده از مواد معالجه کننده بستر زخمی بستگی دارد.
در بیمارانی که زخم بستری دارند، بهبود زخم ممکن است تا چند هفته، چند ماه یا حتی بیشتر طول بکشد. در بعضی موارد نیز، به دلیل وجود عوارض جانبی، عدم پایبندی به توصیه های درمانی، یا عدم بهبود زخم، مدت زمان بهبود زخم ممکن است بیشتر از این باشد.
زخم بستری، نوعی زخم است که به دلیل فشار طولانی مدت بر روی یک نقطه از بدن بوجود میآید، معمولا در افرادی که به شدت بستری هستند، اتفاق میافتد. این نوع زخمها معمولا در نقاطی از بدن که فشار زیادی تحمل میکنند، مانند پشت، سینه، سرشانه، کمر، کعب پا و مفصلها بوجود میآیند.
زخم بستری معمولا با قرمزی و درد در نقطه فشار شروع میشود، سپس پوست در آن نقطه ریزش میکند و به شکل یک زخم باز و عمیق تبدیل میشود. اگر زخم بستری درمان نشود، ممکن است در اطراف آن بخشهایی از پوست نیز آسیب ببینند و باعث عفونت شود.